Yaralanmış, sağlığı bozulmuş, uzvunu kaybetmiş halde bulunan deniz kaplumbağalarını, Dalyandaki yaşam merkezlerine getiriyorlar. Özel ambulansları ile acil vakaları alıp, Pamukkale Üniversitesinin  ameliyathanesine yetiştiriyorlar. Yılda 25 - 30 kadar deniz kaplumbağası bu yaşam merkezinde gözlem altına alınıyor.  1 aydan 2 yıla kadar merkezde konakladıktan sonra, yaşama tutunabilen kaplumbağalar yeniden denize, yeniden hayata salınıyor.
Bugün yaşam merkezinin olduğu yere, sökülebilir çelik profil ve branda bir çatıdan oluşan, özgün bir tesis yapmak için kolları sıvamışlar.

İstedikleri yerin tamamı 400 metrekare, şuan daha geniş bir alana konteyner ve eğrelti sundurmalarla dağılmış durumdalar. Bu tesis ile derlenip toplanmış olacaklar. Proje yapılmış, izinler alınmış, parası da bulunmuş. Burada ameliyathane açıp; kesi yapılması gereken yaralı kaplumbağalara yerinde müdahale etmek istiyorlar. En önemlisi de dalış havuzları hariç, dışardaki tüm tankları içeri alarak, kış aylarındaki ısınma problemini bitirmek istiyorlar.

Yeni yapı için 1 tane ağaç kesilmiyor, 1 gram betonarme kullanılmıyor.

Can çekişen Karettalar için bu istekleri.

Gerçek anlamda doğayı, çevreyi, hayvanları seven gönüllüler ve araştırmacılar bu merkezde deniz kaplumbağları için çalışıyor, emeğini katıyor, maddi desteğini veriyor.

İsimleri DEKAMER. İnternet sitelerinde kim oldukları ve tarihçeleri detaylı olarak yazmakta.

Biliyor musunuz; aç kaplumbağalar, deniz anası sanıp, yuttukları naylon poşetler nedeni ile yüzme problemi yaşıyor ve boğuluyorlar.

Geçtiğimiz gün manşetten duyrulan haber başlıkları aynen şu şekilde;

'Dalyanda yapılacak hastane için 17bin çevreci imza toplandı',
'Çevreciler Dalyan'ın imara açılmasına karşı.'
' Dalyanda çevreciler ayakta.'  

Öyle miymiş gerçekten diye sormadan, bu naylondan manşetleri yutan düşünce açları atılıyor;

'Hoop, yapılmasın!'

Peki. Yapılmasın.

Kaplumbağalar da silahla vurulsun, pervanelerle parçalansın, oltalara dolansın, naylon atıkları yutsun;  ölsün.