Barışın Can Damarı Anneler

Ş.Mehmet ÇET

Diyarbakır Büyükşehir belediyesinin önünde çocuklarının dağdan geri getirilmesi için eylem yapan ve feryatları yeri göğü inleten anneleri gördüğümde, annelerin yaşadığı duyguları anlatmağa kelimeler yetersiz kalıyor.

Annelerin yaktığı ağıt karşısında çaresizliğin ve utancın ayıbını yaşamamak elde değil. Evlat sevgisi, evlat acısı annede daha farklıdır babaya nazaran. Çünkü anne daha iki canlı olmaya başladığı andan itibaren annelerin çocuklarına olan sevgisi ve merhameti diğer insanlardan daha farklıdır.

Dünya var olduğundan beri Anneler yaşadıkları toplumun 'SESİ' olmuştur. Anneleri karşısına alan hiçbir siyasi, sosyal, sivil yapının, legal/illegal örgütlerin yaşama şansı yoktur.
Çünkü hiçbir annenin çığlığı, ' politik hesaplar' üzerine değildir. 30.000'den fazla insanın hayatını kaybettiği, Devasa rakamlarla ifade edilen çocukların yetim kaldığı, acıyla, gözyaşıyla, kanla ve ölümlerle yoğrulmuş 2013 yılında Barış ve kardeşlik projesi kapsamında başlatılan çözüm süreci bu coğrafyada aylardır ölümlerin ve gözyaşının olmadığı barışın hayata geçtiğini en çok bu bölge insanını özellikle anaları mutlu ettiğini görmekteyiz.

Basında çıkan haberlerden, çözüm sürecinin başlangıcından bu yana 18 yaşından küçük 2000- 2500′e yakın çocuğun örgüte katıldığını anlıyoruz. (% 70′i 15 yaşından küçük; diğerleri 15-18 yaş arası) Tabi bu çocuklar kaçtı mı? Kaçırıldı mı Hepsi için bunu söylemek mümkün değil aslında.. Bir kısmı kendi istekleri dışında alıkonulmuş, bir kısmı yetiştikleri çevrede buna motive olarak dağ kadrosuna kendi isteği ile katılmış çocuklardan oluşmakta..

Çözüm sürecinde bir yandan örgüte genç ve dinamik takviyeler yaşanırken, öte yandan bundan önce bırakın örgüte katılan çocuklarını istemeyi, ölen yakınlarının cesetlerini bile istemek mümkün değilken, örneğini bölgede hiç görmediğimiz 'Çocuklarımızı İstiyoruz' şeklinde annelerin eylemlerine de sahne olmaya başladı. Çözüm sürecinin bölgesel muhatapları da süreci baltalamamak adına zaman zaman toplumsal müdahalelerde bulunduklarına şahit olmaktayız. Lakin bu seferki olay bambaşka..

Genel olarak kadın hakları, eşitlik, insan hakları, ezilmişlik, çocuk çalışan vs. söylemlerini sıkça kullanan ve bu söylemlerden yola çıkarak çizdiği gelişim haritasından beslenen Kürt hareketinin muhatapları, adına ister kaçırma, isterseniz alıkoyma, isterseniz de gönül rızasıyla geleni kabul etme deyin, dile getirdiği söylemlerle ciddi manada çelişen bir pozisyonda yakalanmıştır.
Hem çocuk hakları bakımından, hem de savaş hali pozisyonuna sokulan küçük çocuklarından dolayı annelik duygusu tavan yapan ve bununla rencide edilen kadınların haklarına dair ciddi bir çelişkidir bu. Kadınların ilk defa, annelik duygusu öne geçerek yaşanan son olaylardan örgüt ve diğer muhatapları sorumlu tutmuştur.

16 Kasım 2013'te Diyarbakır'da Şivan Perver ve İbrahim Tatlısesin beraber Kürtçe ve Türkçe söyledikleri 'Ağlama anne barış geldi ağlama'(Megri megri daye megri!') meydanda toplanan gözü yaşlı binlerce ananın eşlik ettiği, Türkçe Kürtçe barış şarkıları söylendiği, medeniyetlere başkentlik yapmış kadim kent olan Diyarbakır'da bu seferde gözü yaşlı analar çocukları için alana çıktılar.
Bu zaman diliminde Diyarbakır'da 'çocuğumu geri ver' diyen annelerin haykırışlarına da kulak vermemiz 'yaşam'dan yana pozisyon almamız gerekmektedir. Barış dediğimiz bu değil midir? Kaldı ki çözüm süreci Analar ağlamasın, yürekler dağlanmasın niyetiyle başlamamış mıydı?.

Örgüt ve bölgesel muhataplarına ise ilk defa, insan hakları, çocuk hakları konularında yönelik bölge içerisinden güçlü suçlamalar gelmiştir. Her türlü engellemeye, tehdide rağmen zafer, anaların olacaktır. Gözyaşı ve dağlanmış yürekler, çok dağları devirir. Çünkü tarihte bunun pek çok örneği bulunmaktadır. O anaların gözyaşı, barışın can damarı olacaktır.

Unutulmamalıdır ki; çözüm süreci annelerin elinden başlamış ve yine onların cesaretli ve kararlı duruşu ile gelişecektir. Bu kan deryasını kurutacak olan yine annelerdir. Barış sürecinde ilk kurşunu atan suçludur. Akacak kanın suçlusudur. Tarihin suçlusudur. Artık el ele tutuşulabiliniyorsa o eli bırakan suçludur.

Günün sözü: Barışı bozan geçmişin ve geleceğin tüm günahlarından sorumludur.
Kalın sağlıcakla...

Facebook: mehmetçet21
Twitter: mehmetçet21
Mehmetcet21.blogspot.com

2014-06-27

Bu yazıya ilk yorumu yapmak ister misiniz?

Bu sayfadaki içerik, Adobe Flash Player'ın daha yeni bir sürümünü gerektiriyor.