Bir gün bir genç çölde atının üzerinde ilerlerken yaşlı bir adam yanına gelir ve "oğlum ben yaşlıyım bineğimde yok izin versende atına ben bineyim sen yaya yürü" der.

Genç adam "tamam gel bin" diyerek attan iner ve yaşlı adam ata biner genç adam amcanın yüzüne tebessüm ederek yanında yürür. Yaşlı adam bir iki adımdan sonra atı hızlandırır ve kaçmaya başlar maksadı atı kaçırmakmış; atının çalındığını gören genç adam arkasından şüyle seslenir:

Amca sen benim atımı değil güzel bir huyumu çalıdın, benim evde bir tane atım daha var ben ona binerim ama bundan sonra her kim benden atımı isterse asla vermem der.

Evet bir insanın güzel bir huyunu çalmak, onun kalbini bozmak, karartmak ve vijdanını fesatlığa uğratmak gibidir. İşte günümüzdeki güvensizlik, şüphecilikler burdan gelir.

İnsanlar allah katında tertemiz saf duygularla bu dünya ya gelir ve büyür. 

İnsanın içinde bulunduğu toplum ve çevre gereği insanları böyle kirletip pis düşüncelere ittiyor. Kişinin güzel cevherlerle ve huylarla donatılmış kalbini alıp pisliğe sokmak dünya ya fesat tohumlarını serpmek demekir.

Elbetteki  o tohumlar gün gelir filizlenecek ağaç olucak ve zehirli meyvelerini vermeye başlıyacaltır. Yani bu günkü toplumumuz işte bu zehirli ağacın meyveleridir.

Tıpkı bu gün toplumumuzda güvensizliğin, süpeciliğin yanında ahlaksızlığın, hayasızlığın ve arsızlığın olduğu gibi: ve müslüman bir ümmet olarak islami açıdan bakıldığı zaman müslümanların arasında güven'liğin  olmadığı ve müslümanın müslüman kardeşine güvenmediği gibi ve bu özelikle müslüman liderlerinin birbirlerine güvenmedikleri ve islami açıdan düşünmedikleri gibi kendilerini birer siyasi fahişeler gibi sadece yabancılara satığı ve bu onların kardeşliklten  daha da önemlisi islamın ötesinda gürdükleri ve sadece menfaatlarını ve siyasi çıkarlarını düşündüklerinin bir güstergesidir.