Bana birisi bir şey söylesin, bana mı yanlış öğrettiler; öğretmenlerimden dürüst olmayı öğrendim. Babam rahmetli hırsızlık yapmak kadar onur kırıcı bir davranış olamayacağını öğretti, annem rahmetli eli ayağı tutan birisinin dilencilik yapmasının çok kötü bir davranış olduğunu öğretti, İstiklal Savaşı gazisi rahmetli Çolak Hasan dedem kul hakkı yemenin Allah katında yeri olmadığını öğretti. Öğretmenlerim okuma alışkanlığı kazandırdı. Önce Atatürk'ü okumakla başladım okumaya. Az buçuk kur'an da okuduk, her ne kadar Arapçasını okuyamıyor olsam da Türkçe mealini, tefsirini okudum. Mihengim belli, yaşayan her varlığa saygılı olmak, her canlının yaşama hakkına saygılı duymak, sevgi göstermek benim temel ölçüm.

Çok sayıda kitap okudum, İncil'den Tevrat'a, Dostevyeski'den, Agâhta Cristin'e, meditasyondan mikoriza mantarlarına kadar, felsefe, tarih, dini kitaplar, v.b. Yanlışı da okudum, doğruyu da. Ne yanlışın esiri oldum, ne doğru olana inandım. Sorguladım, yorumladım, doğru olanları içselleştirip özümsedim.

Yaradan öyle bir sonsuzluktur ki, evrende bir yaprağı bir diğeriyle aynı yaratmamıştır. Bu nedenle iki düşüncenin birbiriyle aynı olması imkânsızdır. Her insan farklı düşünmelidir. Hiç kimsenin düşüncesi bir diğer düşünceyle birebir örtüşemez. Örtüşürse yaradılış felsefemize ters düşer. Böyle bir düşünce ile yaratanın sonsuzluğu çelişir. Düşünceleri iki gruba ayırmak gerekir, doğru ve yanlış. İnsanlık yararına olanlar doğru, insanlık zararına olanlar yanlıştır. Bir de her düşünceye hoşgörüyle bakmayı öğrendim.

İnsanlığın, doğanın yararına işler yapmak insanı cennete yaklaştırırken, insanlığın zararına olan işler yapmak insanı yalnızca Cennetten uzaklaştırmakla kalmaz, Cehenneme yaklaştırır. Menfaatinize zarar verse de yalan söylemek, bile bile yanlıştan yana olmak insanlar için günahların en büyüğüdür.

Geçtiğimiz günlerde bir seçim yaşadık. Menfaatlerin ön plana çıkarıldığı, ülkeyi bölmek pahasına, dirliği düzeni bozmak pahasına, ötekileştirerek, insanları etnik kökenlere, dini inançlarına, mezheplerine ayrıştırarak, hakaretlerle dolu sözlerin gırla gittiği bir seçimdi yaşadığımız. 

Kazananın devletin parasını, tüyü bitmedik yetimin hakkını yiyerek başarıya ulaştığı bir seçim.

Bu noktada kendinizi sorgulamaya davet ediyorum.

Ey sorumsuz kalemler, satın alınmış medya, halkın algısını menfaat sağlama uğruna yanlış yönlendirdiğinizin farkında mısınız?

Ey yanlışa oy verenler, bir çuval kömür, bir iki torba makarna, bir şişe yağa, elinize tutuşturulan birkaç yüz liraya, vatan topraklarının bölünmesi pahasına yaptığınız yanlışın hem ahretinizi hem, onurunuzu yok ettiğinin farkında mısınız?

Yoksa ben mi yanlış öğrenmişim? Ahret, onur yanlıştan yana olmakla mı yüceliyor?

Bana vatan topraklarını risk altına atmanın vatan hainliği olduğunu öğretmişlerdi, yoksa yanlış mı öğrenmişim? Bir şey söyleyin bana!