' Nice insanlar gördüm, üzerinde elbisesi yok.  Nice elbiseler gördüm, içinde insan yok.'( Mevlana)

İnsanların dış görünüşü çoğu zaman bizi yanıltır. Dıştan bakıldığı zaman mükemmel, dört dörtlük olarak görülen insanların aslında hiçbir şey olmadıkları çoğumuz tarafından yaşanan olaylarla gözlemlenmiştir.

Bunun gibi dış görünüşü itibariyle kimsenin önem vermediği nice kişilerin ise büyük bir cevher olduğuna şahit olmuşuzdur.

Behlülü Dânâ misali nice gönül adamı delilikle suçlanmış,kendileriyle alay edilmiş, adam yerine konmamış ve  horlanmıştır.  Bu insanlar çoğumuzdan daha akıllı çıkmış, keskin zekâlarıyla en karmaşık olayları tereyağından kıl çeker gibi çözmüşlerdir. Tıpkı aşağıda anlatacağım olayda olduğu gibi.

Adamın lastiği tam tımarhanenin önünde patlamış, kaldırıma ancak yanaşabilmiş.

Sonraki işlem malûm... Kriko, stepne, bijon derken, bir de bunların yanına talihsizlik eklenir ve söktüğü 4 adet bijon yuvarlanıp yağmur mazgalına düşer.

Mazgal açılır, bijonlar görünür gibi değil. Talihsiz sürücü bir sağına, bir soluna bakar. Çaresiz duygular içinde kaderiyle baş başa kaldırıma çöker.

Olayı en başından beri tımarhanenin demir parmaklıklı penceresinden izleyen bir deli, çaresiz adamın halini bir süre daha acıyarak izledikten sonra seslenir;

' Ula salaaak! Sen ne yapıyorsun orda öyle?'

' Sorma birader, lastik patladı ve değiştirirken bijonlari mazgala düşürdüm.'

' Düşündüğün şeye bak! Sök öbür lastiklerden birer tane. Hepsi 3 bijonlu olsun. Seni, lastikçiye kadar idare eder.'

Adam bir lastiklere bakar birde deliye ve hemen işe girişir. Her şeyi tamamlayıp bagaj kapağını kapatan sürücünün aklı, deliye takılır. Arabasına binmeden evvel döner dikkatli dikkatli adama bakar.

Akıl hastanesindeki adama seslenir: 

'Senin ne işin var tımarhanede? ' diye sorar

'Biz burada delilikten yatıyoruz kardeşim, salaklıktan değil.'