Anamın peynir dürümü - Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ kimdir?
1940 yılının şıra zamanında, 1 Eylül Dünya Barış Gününde Gaziantep’te doğmuşum. Öğretmenlik, metin yazarlığı, tiyatro oyunculuğu, gazetecilik, öykücülük yaptım. Sayısı 50’yi aşan sahne için çocuk oyunu, bir o kadar radyo oyunu, çocuk romanları, yüzlerce çocuk öyküsü, çocuk şiirleri yazdım. İlgi alanım çocuk edebiyatı. Ama toplumsal olaylara da duyarsız kalamadığım için sıklıkla köşe yazıları yazıyorum. Erişkinler için yazdığım edebi yapıtlarım da var. Bu bağlamda 1991 yılında Orhan Kemal Öykü Ödülü birinciliğini kazandım. Ödüller aldım bir yığın... Ulusal bir gazeteden Emekli oldum. İki çocuğum var. Ayıp olur öbürlerini saymazsam: kendileri için yazdıklarım da çocuklarım değil mi? Dünyanın dört bir bucağındaki sarı, kara, beyaz, kızıl derili olan kimileri kurşunlardan, bombalardan, kimileri açlıktan, susuzluktan, ilaçsızlıktan ölen düşlerinde bile gülemeyen, daha yaşamanın ne olduğunu anlamadan, ölen çocuklar öldüklerini bile bilemeyen çocuklar benim çocuklarım değil mi?
Email: [email protected]

YAZARIN SAYFASI

Anamın peynir dürümü

Hangi yazar arkadaşımdan okumuştum anımsayamıyorum. Sanırım Ülker Beşe Barlas'tan okumuştum:

Yaşlı kadın komşunun çocuğunu kucağında bir kilo tırnaklı ekmek alarak fırından dönerken görmüş de acıma duygusunu dile getirerek:

'Vah yavruuum... Siz de mi çarşı ekmeğine düştünüz?' demekten kendini alamamış.

***

İlk zamanlarda çarşı ekmeği yemek yoksulluğun başlangıcı sayılıyordu. Yoksul olmayanlar evinde bir çuval undan hamur yoğurup birkaç ay yetecek kadar yufka ekmek yaptırırdı.

Yazar arkadaşımın kahramanına bakarsanız, günümüzde artık hepimiz yoksuluz. Zira artık hiç birimizin evinde, bir çuval undan yoğrulan hamurla yufka ekmek pişirilmiyor.

***

Çıkarcı, 'hep bana'cı, vicdansız hükümetlerin bizleri henüz yoksul düşüremediği yıllarda, canım anacığım eski evimizin avlusuna ocağı kurardı.

Bağdan gelen ortutla (budamdan artmış kuru bağ çubuklarıyla) üzerinde açma ekmek pişirilecek olan sacı kızıştırırdı.

Akşamdan mayalanan teştteki hamurdan yumaklar yapılır, ekmek tahtasında oklavalarla yufkalar açılır. Pişsin diye sacın üzerine bırakılırdı. O açma ekmek evirgeçle (yufkayı çevrine tahta aygıtla) bir iki döndürülürdü.

İki tarafı da pişmiş hale gelince, taze ekmek ocağın yanı başındaki öbür arkadaşlarının üzerine bırakılırdı. Koca sinideki ekmek giderek kale gibi yükselirdi.

***

Bütün bunları tek başına yapamazdı elbette ki anacığım. Bu iş için komşuları yardıma gelirlerdi. Yeterince komşu gelmeyecek gibi olursa, ücretiyle ekmek pişiriciler tutulurdu.

Derken ben ya da kardeşlerim girerdik sahneye. Bizim niyetimizi belli etmemize hiç gerek yoktu.

Anacığım daha bizi öteden görür görmez, önceden rendelinmiş gibi ince ince doğranıp bakın bir sahana konmuş olan peynirleri o taze yufkaların arasına yatırır yatırır dürüm yapardı.

Dürümleri kardeşlerimle benden oluşan küçük ordunun bireylerinin eline tutuştururdu. Bizler ise dünyanın bu en lezzetli yiyeceğini kıtlıktan çıkmış gibi yalar yutardık.

***

Günümüzün zavallı çocukları nereden bilsinler o güzelim tadı. Bunlar da ancak çarşıda, marketlerde satılan hamburgerlerle midelerini kandırıp duruyorlar.

Bu sabah canım ekmek arasında peynir çekti. Kilomdan dolayı eve kolay kolay sokmam ekmeği. Dolaba baktım, kurumuş çeyrek pide vardı. Pide tahta gibi olmuştu. Çaresiz peyniri ekmeksiz yedik.

Günümüzün pideleri neden bir saat içinde böyle tahta gibi sertleşiyor? Sorunun yanıtı açık: Çünkü bunların hamuru suni mayayla mayalanıyor. Suni maya pişerken ekmeğin yanmasını önlüyor ama bir saat içinde bayatlamasını engelleyemiyor.

***

Eskiden ise ekmekler, önceden kalmış bir topak hamurun maya olarak kullanılmasıyla oluşan hamurdan yapılırdı. Evde eskiden kalmış mayalık hamur yok mu?

Ne gam... Mahallede elbet birileri bir iki gün önce ekmek yapmış ve mayalık hamuru saklamıştır tel dolabında. Yolla çocuğu, al komşudan gerektiği kadarını.

***

Anne... Haydi uyan da bana sıcacık yufkadan bir peynir dürümü yap. Torunlarımla paylaşayım onu. 'Vay be!' desin fastfood'la mideyi doldurmaktan özgesini bilmeyen zamane çocukları. 'Vay be, zamanında ne güzel şeyler yaparmış nineler!'

SUYA DAMLALAR/FEVZİ GÜNENÇ

2015-06-18

Bu yazıya ilk yorumu yapmak ister misiniz?

Bu sayfadaki içerik, Adobe Flash Player'ın daha yeni bir sürümünü gerektiriyor.