BİR ŞİİR, BİR HİKÂYE  

Bize bir mesaj var;
Azık hazırla,
Keseyi doldur,
Uykuda kalma.
İşte geldik, gidiyoruz,
Yol uzun, vakit dar,
Bizi bekleyenler var!
Vakit var sanma,
Belki bir nefes, belki bir soluk,
Ve belki de bir anlık,
Bizi alır götürür,
Aniden zaman!
Her şey alt üst olur,
İşler yarım kalır,
Hayatımız son bulur.
Garip bir yolcuyuz,
Zaman geçiyor, saat işliyor,
Takvimden bir yaprak daha düşüyor.....

 

İki insan, birisi Allah'ı inkâr eden, kıyamet'e, öldükten sonraki hayata inanmayan, diğeri, inançlı, mütevekkil, her şeyin Allah'tan geldiğini bilen ve O'na teslim olan birisi.

 Her ikisinin de, etrafını hurmalarla donatmış, aralarına ekin ekmiş! Bahçelerin her ikisi de hiç bir ürünü eksik bırakmamış, hepsini ekmiş ve dikmişler. İki bahçesinin arasından bir, ırmak akıyor! Suyun olduğu yerde hayat olmaz mı? Ürünler bol oluyor, kan eksen can bitiyor!

Bahçe sahiplerinden inancı olmayan;

-'Ben, servet bakımından senden daha zenginim. Üstelik insan sayısı bakımından da senden daha güçlüyüm! Hergün bu böbürlenmeyi, bu övünmeyi sürdürüyordu! Hiç bir gün, bu bahçeyi, bu bahçedeki ürünleri Allah'ın verdiğini aklına getirmiyor, O'na şükretmiyordu! Üstelik;

-'Bu bahçe, benim el emeğimle, gece gündüz çalışmamla bu hale geldi. Asla harap olacağını, yok olacağını sanmam! Kimse buna güç yetiremez! Bınların yok olacağını sanmadığım gibi, kıyametin kopacağını, öldükten sonra dirilmeyi de sanmıyorum. Şayet Allah'ın huzuruna götürülürsem, orada bunun daha iyisini bulurum' diyordu. 

Diğer inançlı arkadaşı;

-'Sen, seni topraktan, sonra spermden yaratan, daha sonra adam biçimine sokan Allah'ı inkâr etmektesin! Halbuki O Allah, benim Rabbimdir. Ben Rabbime hiç bir şeyi ortak koşmam. Keşke bahçene girdiğin zaman;

-'Maşallah! Güç yalnız Allah'ındır' deseydin. Eğer malca ve evlatça beni kendinden küçük görüyorsun! Ben de, Rabbimin, senin bahçenden daha iyikoruyacağını, bu ürünleri verenin O olduğunu, isterse bir gecede hepsini yerle bir edeceğini biliyorum. Allah, senin bahçene gökten âfetler indirir de, bahçe, boş, kaygan, kuru bir tarla haline gelir. Yahut bahçenin suyu dibe çekilir de, bir daha onu arayamaz ve bulamazsın.' Dedi.

İnançsız adam bir gün bahçesine girdi. O da ne, o güzelim bahçe, harap olmuş! Bütün, sebzeler, meyveler, ürünler gazel olmuş, sanki kış gelmiş, adeta yangın yerine dönmüş, talan gelmiş! Çırpınmaya, dövünmeye, ağlamaya başladı!

-'Ahhh! Keşke ben de Allah'a hiç bir şeyi ortak koşmamış olsaydım!' diye hayıflanıyordu. Ama iş işten geçmişti!