Adalet Evine Dön! - Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ kimdir?
1940 yılının şıra zamanında, 1 Eylül Dünya Barış Gününde Gaziantep’te doğmuşum. Öğretmenlik, metin yazarlığı, tiyatro oyunculuğu, gazetecilik, öykücülük yaptım. Sayısı 50’yi aşan sahne için çocuk oyunu, bir o kadar radyo oyunu, çocuk romanları, yüzlerce çocuk öyküsü, çocuk şiirleri yazdım. İlgi alanım çocuk edebiyatı. Ama toplumsal olaylara da duyarsız kalamadığım için sıklıkla köşe yazıları yazıyorum. Erişkinler için yazdığım edebi yapıtlarım da var. Bu bağlamda 1991 yılında Orhan Kemal Öykü Ödülü birinciliğini kazandım. Ödüller aldım bir yığın... Ulusal bir gazeteden Emekli oldum. İki çocuğum var. Ayıp olur öbürlerini saymazsam: kendileri için yazdıklarım da çocuklarım değil mi? Dünyanın dört bir bucağındaki sarı, kara, beyaz, kızıl derili olan kimileri kurşunlardan, bombalardan, kimileri açlıktan, susuzluktan, ilaçsızlıktan ölen düşlerinde bile gülemeyen, daha yaşamanın ne olduğunu anlamadan, ölen çocuklar öldüklerini bile bilemeyen çocuklar benim çocuklarım değil mi?
Email: [email protected]

YAZARIN SAYFASI

Adalet Evine Dön!

Bugün bir konuğum var. Erhan Tığlı... Bu yıllanmış yazarın özelime gönderdiği bir yazısını paylaşmak istiyorum sizlerle.

Yazı şöyle:

'Adalet Evine Dön!

Sen gittin gideli ne yapacağımızı şaşırdık, dengemiz bozuldu, terazimiz eskisi gibi doğruyu iyiyi güzeli göstermez oldu.

Cüzdanlılar arabalarını kolayca dağdan aşırırlarken vicdanımız seni bulmak için yayan yapıldak yollara düştü ama kötülerin engellerini aşamadı, sırtüstü yere düştü, bir türlü ayağa kalkamadı.

Yardımına koşan da olmadı...

Ne olur evine dön adalet!

Sen yoksun diye herkes bildiğini okuyor, sadece ben haklıyım deyip birbirlerini suçluyor.

İnsaf, merhamet, ayıp, günah gibi duygular yerlerde sürünüyor; sevgi, dostluk, hoşgörü çıkarcıların, dalkavukların ayakları altında eziliyor.

Ne olursa olsun aldıran yok!

Niye sesin soluğun çıkmıyor adalet; yoksa organ mafyasının eline düştün de dalağını, ciğerini politika cambazlarına mı kaptırdın?

Evine dön adalet, evine!

'Saraylara layıksın' diyenlere sakın aldırma, kanma, siyasete alet olma, onların tatlı vaatlerine inanma ve tarafsızlıktan ayrılma.

Ayrılma ki, mahkemeye işimiz düştüğünde yargıç bizden mi, onlardan mı, paralelci- cemaatçi mi, cüzdanla vicdanı arasına sıkışmış mı deyip kuşkulanmayalım, korkmayalım.

Her zaman, her yerde göğsümüzü gere gere dolaşalım.

Hadi ne olur aramıza dön de; paramıza, torpilimize, amcamıza, dayımıza değil, sana güvenelim, sana sığınalım, geleceğe umutla bakalım.'

***

Erhan Tığlı'yı çoğunuz tanıyorsunuzdur. Tanımayanlarınıza onu bir kaç satırla tanıtmak isterim.

(14 Mart 1941 - ): Yazar. Aydın-Nazilli'de doğdu.

Nazilli Lisesini, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi (1966).

Nazilli, Eskişehir ve İstanbul liselerinde edebiyat öğretmenliği yaptı. 1993'te emekliye ayrıldı.

Papağan, Akbaba, Gırgır dergilerinde mizah hikâyeleri çıktı. Nazilli'de Işık (1967-1968) ve Özgür Işık (1974-1976) dergilerini yayınladı.

Şiirleri: Varım (1962), Sessizliğin Sağanağı (1984).

Hikâyeleri: Sonsuz Olmaktır Sevmek (1975), İkramiyeli Dünya (1983), Şeytan Rivayetleri-Gizemli Öyküler (1997).

Çocuk öyküleri:

Öküzü Bayram Yerinde (1997),

Oyunları: Bir Numaralı Adam (Kısa oyunlar, 1980).

İncelemeleri: Halkımız, "Gülen Ayvamız, Ağlayan Narımız" (1980).

Denemeleri: Türküleşsin Dünya (1985), Derlemeleri: Açıklamalı Atasözleri (1981), Açıklamalı Deyimler (1981).

Bu kadar değil elbet. Daha pek çok yayınlanmamış dosyası var ama ne yazık ki, sadece eş dost hatırına yayın yapan yayınevlerinde naylon yazarlardan gerçek yazarlara sıra gelememekte.

Beynine sağlık güzel yazarım. Atışlarına devam et! Attığın oklar eninde sonunda hedefi tam kalbinden vuracaktır elbet.

2015-10-19

Bu yazıya ilk yorumu yapmak ister misiniz?

Bu sayfadaki içerik, Adobe Flash Player'ın daha yeni bir sürümünü gerektiriyor.