Toplumcu bir öykü yazarının acı ölümü

Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ kimdir?
1940 yılının şıra zamanında, 1 Eylül Dünya Barış Gününde Gaziantep’te doğmuşum. Öğretmenlik, metin yazarlığı, tiyatro oyunculuğu, gazetecilik, öykücülük yaptım. Sayısı 50’yi aşan sahne için çocuk oyunu, bir o kadar radyo oyunu, çocuk romanları, yüzlerce çocuk öyküsü, çocuk şiirleri yazdım. İlgi alanım çocuk edebiyatı. Ama toplumsal olaylara da duyarsız kalamadığım için sıklıkla köşe yazıları yazıyorum. Erişkinler için yazdığım edebi yapıtlarım da var. Bu bağlamda 1991 yılında Orhan Kemal Öykü Ödülü birinciliğini kazandım. Ödüller aldım bir yığın... Ulusal bir gazeteden Emekli oldum. İki çocuğum var. Ayıp olur öbürlerini saymazsam: kendileri için yazdıklarım da çocuklarım değil mi? Dünyanın dört bir bucağındaki sarı, kara, beyaz, kızıl derili olan kimileri kurşunlardan, bombalardan, kimileri açlıktan, susuzluktan, ilaçsızlıktan ölen düşlerinde bile gülemeyen, daha yaşamanın ne olduğunu anlamadan, ölen çocuklar öldüklerini bile bilemeyen çocuklar benim çocuklarım değil mi?
Email: [email protected]

YAZARIN SAYFASI

Toplumcu bir öykü yazarı Behzat Ay'ın acı ölümü

Behzat Ay'ı İstanbul'da, Hatay Lokantasında tanıdım. Bu lokanta hemen hemen her gün özellikle de hafta sonlarında, şairlerin yazarların uğrağı olan bir yerdi.

Lokantanın sahibi Mehmet Ali Işık, Cemal Süreya ile iyi dost olmuştu. Cemal da bu dostluğa dayanarak başka yerlerde demleneceğine Hatay lokantasına gelirdi.

Onun bu lokantaya devam ettiğini öğrenen hayranları, eşi-dostu da Hatay'da buluşmaya başladı.

Mehmet Ali'nin divan-ı kebir gibi kalın bir defteri vardı. Yeni gelen her sanatçıdan rica eder, bu deftere bir şeyler yazmasını isterdi.

İlk gittiğim gün ben de bir şeyler yazmıştım.

Cemal Süreya'nın en sıkı iki arkadaşı vardı. Biri Muzaffer Buyrukçu öbürü ise Behzat Ay'dı.

Öykücü Behzat Ay, Hatay'da günlük demini alır, söyleşilere katılır, sonra bir büfeye uğrayıp ufak yeni rakısını alarak evinin yolunu tutardı.

Onunla ilgili başka bir anım da söyle: Eşinden ayrılmış, yeni bir evlilik yapmıştı. Okur yazar bir kadın olan yeni eşiyle birlikte ben de kendi eşimle Hatay'da aynı masada bulunduk.

Söyleşi koyulaşınca bizi evlerine davet ettiler. Kırmadık. O gece kendilerinde yatıya kaldık.

Yeni eşinden de ayrılan Behzat Ay, mütevazı bütçesine uygundur diye, tutucu bir mahallede oturmaya başlamıştı. Yobaz apartman yöneticisine yaranmak isteyen apartman kapıcısı bir gün yöneticice bir ifşaatta bulunur.

'1 Numarada oturan yazar var ya, o işte her gün bir şişe rakı çekiyor. Çöpünü dökerken poşette rakının boş şişesini buluyorum.'

Yobaz yönetici buna çok sinirlenir.

'Topla birkaç kapıcı arkadaşını, ona haddini bildir,' der. Bu emri derhal yerine getiren kapıcı arkadaşlarıyla birlikte kimseye zararı olmayan, evinde kendi-kendine, sessiz-sadasız içen yazarın karanlıkta yolunu keser. Üzerine çullanır, ona bir araba sopa atarlar.

Kapıcıların elinden canını zor kurtaran Behzat Ay o günden sonra bir daha kendine gelemez. Birkaç gün sonra da sonsuzluğa yol alır. Işıklar içinde yatsın.

Yeri gelmişken yazar hakkında birkaç bilgi de vereyim: Behzat ay 1936′da Mersin'in Arslanköy‘ünde doğdu.

Düziçi Köy Enstitüsü'nü, daha sonra Gazi Eğitim Enstitüsü Eğitim Bölümü'nü bitirdi. İlkokul öğretmenliği, ilköğretim müfettişliği yaptı.

Devrimci, halkçı yönünden ve bu doğrultudaki yazılarından ötürü, görev indirimi (müfettişlikten öğretmenliğe döndürülerek ) yapılarak kış ortasında Siirt'ten Erzincan'a sürgün edildi,

En son, Kadıköy Kız Lisesi'nden sonra atandığı Haydarpaşa Erkek Lisesi'nden de eğitim uzmanlığı yaparken 12 Eylül'ün ayak seslerini duyarak kendi isteğiyle ivedi 2 Eylül 1980′de emekli oldu.

Ünlü öykücümüz 9 Temmuz 1999′da İstanbul'da yaşamını yitirdi.

Romanları:1. Dor Alf (1966), 2. Sis İçinde (1973), 3. Sürgün (1975).
Öyküleri.: Başkanın Ankara Dönüşü (1961). Gezi notları:. Köyden Geliyorum (1961), 2. Gün Doğuşu (1970).

2015-12-26

Bu yazıya ilk yorumu yapmak ister misiniz?

Bu sayfadaki içerik, Adobe Flash Player'ın daha yeni bir sürümünü gerektiriyor.