Vazgeçilemeyen, zamanı geçmeyen, miadı dolmayan, her ülkede, her millette, her ırkta, her inançta, her anlayışta...olan bir ilke; EDEB!

Edebin siyaseti, edebin hamaseti, edebin felsefesi olmaz. Edeb; riya götürmez. Edebte; pazarlık olmaz. 

Edebi mutasavvıflar; Eline, Diline Beline sahip olmak olarak tarif ederler. 

'Ele geleni yersin,

Dile geleni dersin,

Böyle dervişlik dursun,

Sen derviş olamazsın'  diyen Yunusça davranmaktır. 

'Mümin, elinden ve dilinden başkalarının emin olduğu kimsedir' buyuran sevgililer sevgilisinin mesajına kulak vermektir. 

'gıybet etmeyin, dedikodu yapmayın, başkalarını incitmeyin...diyerek bizleri disiplin altına almaktır EDEB!

Abdurrahim Karakoç'un;

Gölgesinde otur amma 

Yaprak senden incinmesin. 

Temizlen de gir mezara 

Toprak senden incinmesin. 

 

Yollar uzun, yollar ince 

Yol kısalır aşk gelince 

Yat kurban ol İsmail'ce 

Bıçak senden incinmesin. 

 

Burdayım de ararlarsa 

Doğru söyle sorarlarsa 

Tabutuna sararlarsa 

Bayrak senden incinmesin. 

 

İl göçsün göçtüğün vakit 

Yol yansın geçtiğin vakit 

Suyundan içtiğin vakit 

Kaynak senden incinmesin. 

 

Toz konmasın sakın sana 

Hakkı geçer halkın sana 

Gücenmesin yakın sana 

Uzak senden incinmesin. 

 

EDEB, Bestami YAZGAN ‘ın; 

Çiçeklerle hoş geçin,

Balı incitme gönül.

Bir küçük meyve için

Dalı incitme gönül.

 

Konuşmak bize mahsus,

Olsa da bir güzel süs,

‘Ya hayır de, yahut sus,'

Dili incitme gönül.

 

Sevmekten geri kalma,

Yapan ol, yıkan olma,

Sevene diken olma,

Gülü incitme gönül.

 

Başın olsa da yüksek,

Gözün enginde gerek,

Kibirle yürüyerek

Yolu incitme gönül.

 

Mevlâ verince azma,

Geri alınca kızma,

Tüten ocağı bozma,

Külü incitme gönül.

 

Dokunur gayretine,

Karışma hikmetine.

Sahibi hürmetine

Kulu incitme gönül.  Şiirinde dile getirdiği gibi davranmaktır. Ramazan bize bu disiplini vermeli değil mi? Orucun, bizi tutmasının esprisi budur!