Bayramda trafik kazaları fecaata dönüştü! Bayramı tatil olarak görüp, kalabalıklar halinde yollara düşülürse, kazalar kaçınılmaz olur. Bir başka tespit; kazaya sebebiyet veren sürücülerdir. Zira; yetişeceğim diye aşırı hız, kural ihlalleri, bilinçsizce ve aymazca araç kullanımı! Kendi kendimizi tehlikeye atıyoruz! empatiden yoksunuz! bencilce hareket ediyoruz! 

Bir öneri; Bayramları"tatil" olmaktan çıkaralım. Eskiden olduğu gibi; mahallemizde, semtimizde, sokağımızda, şehrimizde; eşimizle, dostumuzla, akrabalarımızla, anne ve babalarımızla... birlikte bayramın tadını çıkaralım. 

İşte o zaman; "nerede o eski bayramlar" demeyiz. Bayramları biz eskitiyoruz! Zamanın tadını biz kaçırıyoruz! Zamanı; pörsüten, eskiten, rayından çıkaran, yaşanmaz kılan.... bizleriz!

Kimseye kızmaya, gönül koymaya, başkalarına laf etmeye hakkımız yok. Biz, üzerimize düşen görevleri yapıyor muyuz? Ama öyle bir durumdayız ki; görev ve sorumluluğumuzu yerine getirmeden hakkımızı istiyoruz! Sanıyoruz ki, önce hak geliyor! Hayır önce sorumluluklar gelir. Zaten bu yüzden anlaşmazlıklar çıkıyor ya! 

Allah; bizden sorumlu olmamızı istiyor. Biz, sorumluluklarımızı yerine getirmeden, Allah'tan; Cenneti istiyoruz! Nimet istiyoruz, sağlık istiyoruz, mutlu bir yaşantıda olmayı istiyoruz! Hep istemekle meşgulüz! Ama Allah'ı tanımayı, O'na ibadet etmeyi, emirlerini yerine getirmeyi aklımızın ucundan geçirmiyoruz!  

Hep devletten istiyoruz; devlete olan vergimizi, borcumuzu ödemiyor, görev ve sorumluluklarımızı yerine getirmiyoruz! Çevremizi kirletiyor, sonra; 'etraf çok pis' diyoruz! İnsanlara el uzatmıyor, ardından; 'insanlar aç susuz geziyor' diye öfkeleniyoruz!  

Kurallara uymazsak, kural ne yapsın? Biz adam gibi davranmazsak, adamlık ne yapsın? Hiçbir şey, biz eyleme, faaliyete girmeden olmuyor. Şahsi çaba, kişisel gayret önemli ve en başta gelen unsur. O bakımdan 'önce can, sonra canan' denir. Önce kendimize çeki düzen vereceğiz, sonra başkalarından, kendilerine çeki dizen vermelerini isteyeceğiz. Önce kendimiz kurallara uyacağız, sonra başkalarının kurallara uyması için tembihler yapacağız. 

Unutmayalım ki, sağ gözün sol göze faydası yok. Gökten, durup dururken ne altın yağar ne de gümüş! Çalışmazsak, kimse bizi doyurmaz! Biz trafik kurallarına uymazsak, başkaları bizi kurala uyduramaz! Eğer uydurmuş olsaydı, yollar kan gölüne dönmezdi! 

Bu konuyu daha da genişletip, detaylandırabiliriz; Kur'an'a uymayanı, Kur'an ne yapsın! Biz Kur'an'ı raflara kaldırır, hiç elimizi değmezsek, raflarda tozlanmasına göz yumarsak, Kur'an bize yarar sağlar mı? Sadece, 'Allah, peygamber, İslam, hak, hukuk...' demek yetmez. Mesela Kur'an'da, 'Hak yemeyin, kul hakkını ihlal etmeyin...' der. Eğer biz bunları sadece okur da, uygulamazsak yarar sağlar mı? 

Karnımız aç olduğu halde yiyecekleri bir camekana koysak, uzaktan seyretsek, karnımız doyar mı? Susuz olsak, başkalarının içtiği suyla, biz susuzluğumuzu gidermiş olur muyuz? Bal kavanozunun içindeki balı, kavanozun dışından ekmek banarak yemeye kalksak, bal yemiş olur muyuz? 

Kendimiz devreye girmeden, kendimiz bir şeyler yapmadan çözüm üretemeyiz. Onun için; 'elin oğlu, senin eşeğini türkü çağırarak güder' derler. 

Dostlar alışverişte görsün, başkalarına yaranmak....tavırları insanları sıkıntıya sokuyor! Sık sık terennüm ettiğimiz; 'içselleştirmek' yani kendimize mal etmek, içimize yerleştirmek deyimi bunun içindir. Hiçbir kuralı es geçmemek, her kuralın mutlaka uzun deneyimler sonucu ortaya çıktığını idrak etmeye mecburuz. Sözün özü; aklımızı kullanmak zorundayız.