Gerçekleri görmek zor değil. Yeter ki başımız dara girmeden, ülke tehlikeye düşmeden görebilelim! Gerçi, 'zararın neresinden dönersen kârdır' denir ya. Aynen öyle. Bazen, bir musibet, bin nasihatten değerli olabiliyor! Dönüş yapmak, doğruyu anlamak ve görmek... işte bütün mesele bu!

Facebook adresime İmam Hatip Lisesi'nden Edebiyat öğretmenim değerli insan Enver Etik, bir itiraf göndermiş. Sizin de yararlanacağınızı ümit ettiğim bu itirafı paylaşmak istiyorum: 

'Ben 64 yaşında CHP'li sol görüşlü bir insanım.       

Şu ana kadar Ak Parti'ye ve Tayyip Erdoğan'a karşı içimde hep nefret vardı. Erdoğan'ın gitmesini istiyordum, hele bir gece 10 dan sonra içkiyi yasaklamasından sonra nefretim iyice arttı. Hep gitmesini istedim, ta o darbe gecesine kadar, seçimle gitmiyorsa darbeyle gitsin istiyordum. TRT'de spiker ordu yönetime el koydu dedi, Benim içimden bir şey koptu.Yıllardır olmasını istediğim şey olmuştu, ama huzursuzdum. Sokaklardan gelen sesleri duyunca dışarıya çıktım, baktım herkes akın akın arabalarına koşuyor korna sesleri Allahu Ekber seslerini duyunca korktum savaş mı çıktı ne oluyor dedim.

Milletin telaşını gözlerindeki öfkeyi görünce korktum bu işin içinde bir iş var dedim eve dönüp TV izlemeye devam ettim.

Erdoğan milleti meydanlara çıkması için çağrı yapıyordu ama o daha çağrı yapmadan millet sokaklara çıkmıştı zaten, gözümle gördüm.

Sonra bir baktım TV'ye, TRT basıldı, ateş eden askerleri gördüm havaalanları boğaz köprüsü insanlarla doldu taştı, üzerlerine gelen tanklara kafa tutanları, tankın altına yatanları, havaalanında kafasını cama geçirip cumhurbaşkanı için ağlayan insanları, tankı durdurup üzerine binip tankı kışlaya götüren adamları, darbecilere geçit vermeyen kadınları, bağıranları tekbir getirenleri, koskoca tankları jetleri geri püskürten insanları gördüm, kıyamet kadar insan vardı sokaklarda.

O anda tam orada bende bir değişiklik oldu. Bunun vatan mücadelesi olduğunu, milletin iradesine karşı yapılan bir darbe olduğunu anladım.

Geç de olsa bir şeyi daha anladım. Tayyip Erdoğan giderse, vatan gider, ülke gider, millet gidermiş, doğruymuş. Yemin ederim rahat batmış bize.

Bu Gezi olaylarında insanlara dışarıya çıkmayın çağrısı yapıp, yüzde elliyi evlerinde zor tutuyoruz derdi Erdoğan. Ben de bize gözdağı veriyor, senin seçmenin sünepenin teki, dışarıya çıkacak yürek var mı onlarda? Der, adamları küçümserdim.

Şimdi anladım, o adamlar ölümü bile göze alarak çıktı dışarı. O adamlar 250 şehit verdi ama yine de bir tek sitem, bir tek kötü söz çıkmadı ağızlarından.

Bizimkiler Berkin Elvan için ortalığı yakıp yıkmıştı, ben de bizim çocukları kahraman zanneder övünürdüm onlarla.

Yemin ederim, o gece o meydanlarda canlarını ortaya koyarak mücadele edip, hepimizin geleceğini kurtaran o insanların hiç tiksinmeden, tek tek ayaklarını öperim şuan.

Adamlar, Abdülhamid'i öldürdünüz sustuk,

Menderes'i astınız yoktuk,

Özal'ı zehirlediniz yoktuk, ama ERDOĞAN'ı yedirmeyiz derken çok ciddilermiş.

Ben hep, öylesine diyorlar zannedip dalga geçerdim. 'Peh peh peh ateş olsanız cürmünüz kadar yer yakarsınız' derdim. O gece anladım bu adamlar dünyaya meydan okuyacak, hatta yakacak kadar güçlü ve kararlılar. Vallah da destan yazdılar, billah da destan yazdılar.

Tayyip Erdoğan'ın yanında ona çok bağlı halkı var, ama bunun dışında çok güçlü bir şey daha var onu koruyan.

İşin en güzel yanı, birden; o partili, şu partili demeden hepsinin bir anda toplanmasıydı. Diğer sağcılar da vardı sanırım, birlik olmaları ayrı bir güzellikti. Zaten ben bu olanları milletin kahramanca mücadelesini TV'de izleyince hüngür hüngür ağladım, buna çocuklarım şahittir.

Orada dedim bundan sonra ben ya Fetoş'un yanında yer alıp vatanımı bu köpeklerle bölüşecem, ya da Erdoğan'ın ve milletin yanında yer alıp ülkemde özgürce yaşamaya devam edecem..

Eskiden nefret ettiğim birine, hiç kimseye olmadığım kadar hayranım şu an, helal olsun herkese.
Bundan sonra benim de bir partim yok, her zaman yanınızdayım.'