Dilruba, Farsça bir kelime olup; Anlamı: 'Gönül kapan, gönül alan' demektir. 'Dil', Farsçada 'gönül' demektir. 'Ruba' ise 'hırsız'. İkisi birleşince; Gönül çalan, gönül kapan, gönül alan olur.

Buradan hareketle; insana hoş gelen, insanları birbirine kenetleyen, yakınlaştıran, dostluk bağlarını perçinleyen, moda tabirle barışı sağlayan, İslâm'ın aradığı bir insan modelidir.

Kâmus-ı Türkî'de Dilruba; 'Gönül alan, gönül kapan, herkesi kendine âşık ve meftun eden.' anlamlarına gelir. Gönül, sadece fiziki olarak kadına yönelmez. Yalnızca herkesi kendine âşık ve meftun eden dilberler değildir. Ruh alemini süsleyen, ruha şifa veren, tabir yerindeyse terapi olacak kadar psikolojik açıdan insana rahatlama sağlayan insanlar, manzaralar, yaratılmışlar vardır.

Edebiyat dünyasında, tasavvuf aleminde, yaşadığımız atmosfer içinde o kadar 'DİLRUBA'lar var ki! Yeter ki biz bunları tespit edip, ortaya çıkarabilelim.

Mesela Tasavvuf alemindeki 'DİLRUBA'lardan söz edecek olursak, Hz. Mevlana'yı, Şems-i Tebrizi'yi, İbn-i Arabi'yi, Sadreddin Konevi'yi ve bu değerlerin ışık aldığı sevgili peygamberimiz ve diğer peygamberleri hatırlamamak, onların nurlarından yararlanmamak, bir çeşit iksir olan güzel halleriyle gönlümüzü süslememek mümkün değildir.

Dilruba'da; empati, tatlı dil, sevgiye götüren yollar, nefreti, öfkeyi, kini, düşmanlığı, kavgayı, savaşı, yumrukları sıkmayı... bir kenara bırakmak, dünyayı cennet yapmak var...

Madem dilruba, gönül okşayan, gönle hitabeden bir yaklaşım, o zaman korkulardan, tehditlerden, tehlikelerden, cehennemden de söz etmek gerekecektir.

DİLRUBA kavramında şu hususlara dikkat etmek gerektir diye düşünüyorum; hep birlikte temiz toplumu oluşturmak, her şeyi başkalarından beklememek, kötümserlikten, olumsuzluklardan, başkalarına kara çalmak, leke sürmekten uzak durmak...

Dilruba olmak çok kolay; aslında Allah, bizlere zorluk yüklemez. Biz zorlaştırıyoruz, tabir yerindeyse kendi ayağımıza çelme takıyoruz! Yüce kitabımızda; 'kendi ellerinizle kendinizi tehlikeye atmayın' der.

 Rabbimiz, kulları Dilruba tavırlar içinde olsunlar diye ilk din olarak Tevhid dinini ve bu dinin temsilcisi olan ilk insan Hz. Âdem'i peygamber olarak göndermiştir. Sevgili peygamberimiz; 'beni Hud suresindeki; 'emir olunduğun gibi dosdoğru ol' emri beni kocalttı' derken, hayat boyu Dilruba tavırlar sergilememiz emredilmektedir. 

Hiç durmadan Kur'an okumak önemli değil. Kur'anın ruhuna iniyor muyuz? Kur'anı kendimize mal ediyor muyuz? O bize hayat iksiri sunuyor, o iksirden kana kana içiyor muyuz? İbadetlerde amaç budur, dinin özü bundan ibaret! Yapmadığımızı söylediğimiz, söylediklerimizi eyleme geçirmediğimiz sürece Dilruba tavırlar içine giremeyiz. Yani adam olamayız!