Sıcaklığın kavurmasına bile aldırış etmiyordu.

Yüreğindeki yangın öyle bir sarmıştı ki...

Yıllardır, anlatamadığı bir duyguydu.

Bu, bir yüreğin, hüzün boyasını fırçasına bandırarak,boyamasıydı.

Oysaki, neredeyse bir ömür kadar uzun yaşamıştı. 

Adına gurbet dedikleri, yaban ellerin diyarında...

Yaban eller!

Okurken bile yürek acıya gülümsemekte.

Ama ne gülümseme.

Sanki sövercesine..!

Sıra, gecenin karanlığı ile bütünleşen ayrılık sahnesindeydi.

Dişlerini, canını acıtırcasına sıkarken,

Annesinin nasırlaşmış ağaran elline dudaklarını değdirişi...

Sonrasında koklayarak boynundan öpüşüne...

Melekler ağlamaktaydı.

Lakin bir yanan yüreğini "melekler" görmekteydi.

Sokağın köşesini dönerken , arabanın camından var gücüylesalladığı eli...

Havada kalmıştı.

Artık ayrılık başlamıştı!

Yollar uzun...

Kalp ağlamakta idi...

Kalpler ne çok ağlıyordu.

Her acının hançer misali saplandığı mekanın tek adresi değil miydi "kalpler..."

 

Yol boyunca yüreğini teselli

Edebilme adına , neler düşünmemişti ki!

Kader demişti!

Kısmet demişti!

Nasihat edercesine, yüreğine...

Annesinin hüznünü çok iyi bilen kızı,

Bir nebze beynindeki yoğun duyguların yorduğu, annesininyüreğinin rahatlaması adına;

"Anne bize kuranı anlamamız adına, sohbet yapar mısın ,zamanı değerlendirelim" demişti.

Allah'ın merhametini anlatmaya başlamıştı, annesi...

Allah'ın kullarını ne kadar çok sevdiğini,

Rahman sıfatıyla; yarattığı tüm canlı varlıklara sınırsız rızık verişini...

Rahim sıfatıyla; iman etmiş kullarına ,ahrette hakiki rızkı verecek olmasını...

Uzunca anlatmıştı.

Ve eklemişti; Allah' ü Teala sıkıntıyı kederi hastalığı... vbdünya imtihanı adına yaşatır , kullarına. 

Kullar isyan etmeden, hamd ile geçer ise kazananlardan olur.

Diye anlatışını huzur ile dinlemiştiler.

Hızla yol alan arabanın içinde.

Sanki biraz sonra yaşanacak olan 

Sıkıntılı üzücü olaya hazırlanmışlardı.

Arabayı kullanan babalarının "Aman Allah'ım "diye haykırışıyla irkilene dek!

Kalabalık ve dört şeritli geniş otobanın, sol şeridinde hızla yol alan arabanın üstünde bulunan bagaj patlamış ve içindeki eşyalar otobana savrulmuştu!

Yaşanan vahim bir olay vardı!

Arabanın durumunu gören aynı istikamette yol alan, diğer adına gurbetçi diye hitap edilen iki araba hemen yanlarında duruştu.

İlk defa gördükleri insanların yardımına koşmuşlardı.

Sanki, ailelerinden olan bireylere ,yardımcı olurcasına ...

Oysa ki, tehlikeli bir yerde...

Otoban da idiler.

Yaşanılan olayın ardından..

Araba tekrar yola koyulduğunda, anneleri;

'İşte hamd etme zamanı. Canımız sağ, kimseye bir zararımız da olmadı.

Lakin savrulan eşyalar başka bir arabanın kaza yapmasına vesile olabilir di.

Hatta düşününce tüyleri diken diken edercesine "ölümle sonuçlanan" olaylar yaşanıla bilinirdi "

Gülümseyerek devam etti; 

"Bakın aynı şehirde yaşadığımız kişiler ile tevafuk bir olayla tanıştık. Kim bilir sağlam bir dostluğun başlangıcıolacak."diyerekten

Üzücü olayın güzel bir yanına parmak basmıştı.

Yine bir ayet düştü yürekten dile;

" Ve hoşlanmayacağınız bir şey olur ki, o sizin için bir hayırdır. Ve seveceğiniz bir şey olur ki, o sizin için bir şerdir. Ve (bütün bunları) Allah bilir, siz bilmezsiniz.(2/216)'

Her olayın bir analizini yapmalıyız ki!!

Dünya hayatının sebepsiz ya da başıboş yaşanmadığı anlaşabilinsin.

Her bir nefes boşuna çıkmaz dudakların arsında, sonsuzluğa.

Her kalp sebepsiz pompalamaz, her hücresine kadar akıttığı "kanı"

Her hayat başıboş salınmaz, fani âleme.

Her canlı ölümü yaşanmışlığın sonu diye de tatmaz...

Asıl gurbet ise...

Baki âlem de ayrı kalmak tır.

Sevenin sevdasından...

Fani hayatımın değerli varlıkları

Sevgili okurlarım...