Siyasi Partiler, ülke yönetimini devralmak üzere belli bir siyasi ve yaşamsal felsefe üzerine inşa edilen geniş çaplı organizasyonlardır. Ülkemizde geçmişte çok sayıda siyasi parti kurulmuş, bunlardan bazıları değişik nedenlerle kapatılmış veya ortadan kaybolmuş ve bunların içinden siyasi felsefesi ve tabanı sağlam olanlar başka isimlerle geri gelmiş ve siyasi yaşamdaki yerini tekrar almıştır. Günümüz itibariyle ülkemizde faal durumda olan tam 72 adet (Ocak 2013 itibariyle) siyasi parti bulunduğu anlaşılmaktadır. Bilindiği üzere son genel seçimlerde bunlardan sadece 4 tanesi Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne girebilmiş ve seçmenlerini temsil hakkı edebilmiştir. Diğer siyasi partilerin çok büyük bir çoğunluğu seçime girebilmek için gerekli olan 41 ilde örgütlenme koşulunu dahi yerine getirememiş ve seçimlere girememiştir. Dolayısıyla bunlar marjinal tabela partisi konumundadır. Siyasi partilerin başarıyı yakalayabilmesi ve tabana yayılabilmesi için mutlaka çok sağlam siyasi, kültürel ve yaşamsal bir felsefe üzerine inşa edilmesi gerekiyor. Ülkemizdeki siyasi partiler tablosuna bakıldığında çok sayıda siyasi partinin felsefesinin sağlam olmadığı veya politikalarının ve felsefesinin halka ulaştırmasında çok ciddi sıkıntılar yaşandığı hemen ortaya çıkıyor.

Dünya hızla değişiyor, gelişiyor. Bilimde, teknolojide, sanatta, edebiyatta, düşün dünyasında çok önemli gelişmeler meydana geliyor.  Değişim, yaşamın en temel dinamiklerinden biridir. Dolayısıyla değişimin paralelinde ülkemizde yeni siyasi, kültürel ve yaşamsal doktrinlerin oluşması ve bu felsefelerin üzerine yeni siyasi partilerin inşa edilmesi son derece doğaldır. Önümüzdeki yıllar içinde kaçınılmaz şekilde yeni siyasi oluşumların vücuda geleceğini tahmin ediyorum, umarım yanılmam.

Ülkemizde siyasi partiler büyük ölçüde siyasi felsefe üzerinden taban oluşturmaktadır. Ancak siyasi lider profilinin de taban oluşturmada çok büyük bir etkisinin olduğu herkes tarafından çok iyi bilinmektedir. Bu anlamda siyasi partinin lideri azami önem taşımaktadır. Liderin bilgisi, güvenirliği, hitabet kabiliyeti, liderlik vasıfları, karizması gibi pek çok kişisel özellik bu noktada çok önemli olmaktadır.

Seçim dönemlerinde tüm siyasi partiler genel başkanın liderliğinde ellerinden geldiğince, dilleri döndüğünce tüm güçleriyle politikalarını halka anlatmaya ve halkı ikna etmeye çalışırlar. Yapılan tüm çalışmaların karnesi hiç tartışmasız alınan oy oranları veya çıkarılan milletvekili sayılarıdır.

Evrensel anlamda tüm siyasi partilerin tek bir var oluş amacı vardır, o da iktidara gelmek ve ülke yönetimini üstlenmektir. Bunun dışındaki tüm durumlar aslında başarısızlıktır ve varoluş amacından sapmadır. Genel seçimlerde varoluş amacını yerine getiremeyen yani iktidara gelemeyen siyasi parti liderinin ne yapması gerektiği çok nettir, istifa etmek ve parti içinden gelen başkalarına partiyi iktidara taşıma görevini devretmek. Son derece basit gibi görünen bu mekanizma ülkemizde ne yazık ki geçmişte neredeyse hiç çalışmamıştır.

Ülkemizde her genel seçimin sabahında kazanan kaybeden tüm siyasi parti liderlerinin kendilerinin başarılı olduğunu açıklaması bir nevi gelenek haline gelmiştir. Oysaki, seçimlerdeki başarı ölçütü çok nettir. Geçmiş seçimlerde ne olduğunun ne kadar oy alındığının aslında önemi yoktur ve olmamalıdır. Seçimlerde yüzdelik olarak en çok oy alınmış mıdır alınmamış mıdır? soru bu kadar basittir. Seçimlerde yüzdelik dilim açısından veya milletvekili sayısı bakımından birinci parti konumunda olamayan her muhalefet veya ana muhalefet partisi başarısızdır ve yöneticilerinin mutlaka istifa etmesi gerekir.

Bu noktada siyasi partilerimizin parti içi demokrasi ve parti içi fırsat eşitliği konularında çok ciddi problemlerinin olduğunu sanırım söylemeye gerek bile yoktur. Ülkemizdeki siyasi partiler bugüne kadar alttan gelmeye çalışan genç, dinamik, hırslı siyasetçileri siyasi çarklar içinde öğütme konusunda son derece başarılı olmuşlardır. Mevcut durumda parti içinde ilerleme neredeyse imkansız gibi görünmektedir. Bu durum ülkemiz siyasi yaşamı açısından son derece önemli bir problemdir. Oysaki gelişmenin olabilmesi için parti içi dinamiklerin genç ve yeni siyasi liderlerin yetişmesine olanak vermesi hatta desteklemesi gerekiyor. Genç siyasetçilerin parti içi mekanizmalardan yukarılara doğru tırmanabilmeleri için uygun iklim koşullarının öncelikle var edilmesi gerekir.

Sonuç olarak, 2015 genel seçimlerinde oy oranı veya milletvekili sayısı açısından birinci olamayan ve mecliste temsil edilen siyasi partilerin genel başkanlarının derhal kurultay kararı alarak partiyi olağanüstü kurultaya taşıması gerekir, artık siyasi parti tabanlarının ve Türkiye'nin bu olgunluğa ulaştığını düşünüyorum.