Eğitim denince ferdin ve toplumun her yönüyle terakki etmesi, gelişmesi ve kamil bir seviyeye ulaşması için, yapılan ve yapılması gereken faaliyetlerin bütünü anlaşılmalıdır. Eğitim demek insanların sadece bedeni ihtiyaçlarını karşılayacağı bilgilerle yüklenmesi anlamına gelmemelidir. Çünkü insan; taşıdığı ruh itibariyle, aynı zaman da manevi yönü olan, çok çeşitli duygularla donatılmış ve kainattaki varlıklar içinde istisnai bir yere sahip olarak yaratılmıştır. Bu itibarla eğitim söz konusu olduğunda bu husus kesinlikle göz ardı edilmemelidir. 

  Maalesef; ülkemizde yıllarca bu mesele ihmal edildiğinden bugün toplumumuzun her kesiminde bundan kaynaklanan sıkıntıları iliklerimize kadar hissediyoruz. Son olaylarda gösterdi ki; yeni yetişen nesil,  kendi menfaatlerini her şeyin üstünde tutan, ben merkezli egoist ve materyalist bir kişilik sergiliyor. Çevremizde birbirinden kopuk, suça meyilli insanların çoğalması bu ihmalin neticesi. Her gün gazete ve televizyonlarda tahammülsüzlük ve hoşgörüsüzlük yüzünden işlenen cinayetlere,  yürekleri burkan  hayat hikayelerine ve kaybolan, yitip giden yaşamlara şahit oluyoruz. Her defasında yüreğimiz dağlanıyor, içimiz kan ağlıyor, insanlarımız niye bu kadar sevgisiz ve merhametsiz diye hayıflanıyoruz. Sebebi uzaklarda aramaya gerek yok en başta da söylediğim gibi mesele tamamen eğitim sistemimizde ki ihmallerden kaynaklanıyor.

  Eğitimdeki yanlış politikaların geleceğimizi nasıl tehdit ettiğini hep beraber görüyoruz.  Bir kere eğitim gibi hassas bir mesele kesinlikle günlük politikalarla veya hükümetlerin tasarrufuyla şekillenmemeli, hatta belki de siyasetin etkisinden arındırılmalı ve özerk bir yapıya kavuşturulmalı, hükümetlerin değil devletin politikası olmalı, çocuklarımız siyasilerin ideolojik kaygılarının kurbanı olmamalı.

  Eğitimde hedefe ulaşılabilmesi için süreklilik çok önemlidir. Ancak ülkemizde her hükümet veya bakan değişikliğinde sistemde değişikliklere gidildiğinden bu süreklilik sağlanamamakta ve eğitimde ciddi arızalar, hayatımızda telafisi güç zararlar meydana gelmektedir. Gelen siyasiler, eğitimin kalitesi ve içeriğinin maddi manevi doldurulmasından çok trübünlere oynadıklarından, meseleye ideolojik yaklaştıklarından veya siyasi kadrolaşmalara öncelik verdiklerinden, asıl problemler çözüme kavuşturulamamakta ve çocuklarımız içi boş bir eğitimle okullarından mezun olarak hayata atılmak zorunda kalmaktadırlar.

  Tam bir yapboza dönen eğitim sistemimizde, siyasi kaygılarla oluşturulan şekilci politikalar, asıl öncelikle ele alınması gereken  hususların ihmal edilmesine sebep olmakta ve gelecek nesiller adına kaygı verici sonuçlar doğurmaktadır. Öğretimde yeni metotlar denenirken, eğitim kısmı ihmal edilmektedir. Bir öğretmenin başarısı sorgulanırken sadece dersini iyi öğretip öğretmediği değil aynı zamanda öğrencilerine verdiği terbiye ve insani değerlerde sorgulanmalıdır. Bir öğrencinin ahlaki ve ruhi gelişiminden dersine giren bütün öğretmenler sorumludur.

  Öğretmenlik mesleği peygamber mesleğidir. Dolayısıyla manevi mesuliyeti büyüktür. Bu mesuliyeti iliklerine kadar hissedebilecek, yaşatma idealiyle yaşayan, adanmış insanların yapması gereken, kutsal bir meslektir. 

  Bu hafta itibariyle yeni bir eğitim öğretim sezonuna daha başladık. Sürekli yapılan müdahalelerle artık arap saçına dönen sınav sistemi öğrencilerin ve ailelerin aklını karıştırmış durumda. Bu kafa karışıklığı  hem ailelerin hem de öğrencilerin gelecek adına endişeye kapılmasına sebep olmaktadır. Birçok alanda devrim niteliğinde gelişmelere imza atarak ülkemize çağ atlatan Ak Parti hükümeti, maalesef aynı başarıyı eğitimde gösteremedi. Derslik sayısı ve modernleşme adına çok büyük adımlar atılmasına rağmen, birkaç yılda bir yapılan bakan değişiklikleri ve her gelen bakanın da kendi bakış açısını eğitim ve sınav sistemine yansıtma çabası sistemi allak bulak etmiş durumda. Büyük bir yenilik diye sunulan her sistem, bu sitemi gündeme getiren bakanın bakanlıktaki ömrünü aşamamakta ve bu durum insanlarda ciddi bir güven sorununa sebep olmaktadır.

Ben buradan, vatana ve millete olan sevdasından zerre kadar şüphe duymadığım, Sayın Başbakanıma sesleniyorum; Gelecek nesillerin, kalp ve kafa bütünlüğünü sağlamış, maneviyatı güçlü, yüreği memleket sevdasıyla dopdolu, insani değerleri yüksek, sağlıklı bir ruh yapısına sahip dindar nesiller olmalarını arzu ediyorsak, eğitim politikalarına şekil verirken, gerek yurt çapında, gerekse de dünya genelinde hiçbir beklentiye kapılmadan, açtıkları eğitim kurumlarında, yetiştirdikleri gençlerle dünyaya örnek olan eğitim gönüllülerinden istifade etmek gerekmez mi?