Muhammetle Habibe sevinçle uyanamadı

Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ kimdir?
1940 yılının şıra zamanında, 1 Eylül Dünya Barış Gününde Gaziantep’te doğmuşum. Öğretmenlik, metin yazarlığı, tiyatro oyunculuğu, gazetecilik, öykücülük yaptım. Sayısı 50’yi aşan sahne için çocuk oyunu, bir o kadar radyo oyunu, çocuk romanları, yüzlerce çocuk öyküsü, çocuk şiirleri yazdım. İlgi alanım çocuk edebiyatı. Ama toplumsal olaylara da duyarsız kalamadığım için sıklıkla köşe yazıları yazıyorum. Erişkinler için yazdığım edebi yapıtlarım da var. Bu bağlamda 1991 yılında Orhan Kemal Öykü Ödülü birinciliğini kazandım. Ödüller aldım bir yığın... Ulusal bir gazeteden Emekli oldum. İki çocuğum var. Ayıp olur öbürlerini saymazsam: kendileri için yazdıklarım da çocuklarım değil mi? Dünyanın dört bir bucağındaki sarı, kara, beyaz, kızıl derili olan kimileri kurşunlardan, bombalardan, kimileri açlıktan, susuzluktan, ilaçsızlıktan ölen düşlerinde bile gülemeyen, daha yaşamanın ne olduğunu anlamadan, ölen çocuklar öldüklerini bile bilemeyen çocuklar benim çocuklarım değil mi?
Email: [email protected]

YAZARIN SAYFASI

Muhammet'le Habibe sevinçle uyanamadı

Ayşe bu sabah sevinçle uyandı. Sevinçle yıkandı paklandı. Kahvaltısını sevinçle yaptı bu sabah Ayşe. Çantasını sevinçle hazırladı. Servis aracını beklerken içi içine sığmıyordu. Servis aracı okula doğru yola çıktığında Ayşe sevinçle doluydu.

Bugün okulların açıldığı ilk gündü.

***

Muhammed bu sabah sevinçle uyanamadı. Uyanıp da ne olacaktı sanki? Ellerini kokladı. Barut kokuyordu.

Keyifsizce çıktı yatak diye üzerine uzandığı şilteden. Sevinçle yıkanıp paklanamadı. Bırakın yıkanıp paklanmayı, içecek su bile zor bulunuyordu sığındıkları çadır kentte.

Kahvaltısını bir dilim ekmek, yarım domatesle yaparken hiç de sevinçli değildi. Evini özlüyordu. Artık bir kum, beton yığını olan evini.

Muhammed'in de, Servis aracını beklerken içi içine sığmıyordu. Servis aracı okula doğru yola çıktığında içi sevinçle dolu değildi.

Bugün okulların açıldığı ilk gün müydü?

***

Habibe o sabah sevinçle uyanmadı. İsteseydi de uyanamazdı zaten. Çünkü Habibe artık yoktu. Kara toprağın altındaydı artık.

Okulların açıldığı ilk gündü.

Kara toprağın altında okul yoktu.

***

Ya siz, siz nasıl uyandınız bu sabah yatağınızda?

Evden keyifli bir ıslık tutturarak çıktığınızda, karşıdan size doğru gelen, gelip yanınızdan ezikçe geçen Arap bir adamla onun kadınına, kadının kucağındaki altı aylık bebeğine düşmanca baktınız mı?

'Bunlar geldi, tadımız tuzumuz kalmadı, dediniz mi?'

***

Bugün okur-yazar, biraz da düşünür bir bayanla hayvanlar hakkında konuşuyorduk. 'Hayvanları sevemeyenlerin insanlığından kuşku duyduğunu söyledi.

Sonra kedilerinden, köpeklerinden örnekler verdi. Onların nasıl da sevilesi şeyler olduğunu anlattı.

O sırada Suriyeli bir kadın geldi yanımıza. Avuç açtı bize. Sinek kovalar gibi kovaladı onu bayan arkadaşım. Deminden beri duyduğum hayranlığım cansız yere seriliverdi.

O kadın bir kediden, bir köpekten daha mı değersizdi.

Egemen güçler ülkesinde iç savaş çıkartmadan önce hiç kimseye avuç açmış mıydı acaba bu kadın?

Açlık her şeyi yaptırıyor demek ki insanlara. Lütfen kediden köpekten daha değersizmiş gibi davranmayalım bu sığınmacıları. Keser döner sap döner, gün gelir hesap döner.

Onları durumuna biz de düşebiliriz. Sağ olası Başefendi bize sığınacak, el açıp dilenecek dost ülke de bırakmadı.

2013-09-22

Bu yazıya ilk yorumu yapmak ister misiniz?

Bu sayfadaki içerik, Adobe Flash Player'ın daha yeni bir sürümünü gerektiriyor.