Savunma; bir kişiyi ve bir düşüncenin doğru olduğunu göstermek ve anlatmaktır. Konuşma ve bunun devamında savunma, canlılar arasında sadece insanlara mahsustur. Diğer canlılar yapılarına kodlananları muntazam şekilde yaşarlar. Ama insan öğrenmek, yaşamak ve öğretmekle mesuldür.

İnsan savunduklarıyla var olur. Ama savunmak için önce öğrenmek ve yaşamak lazımdır. Galiba bu denklem tam anlaşılmadığı için insanlar hep öğrendikleri her şeyi savunmaya çalışırlar ama aradaki 'yaşamak' fikrini es geçerler.

Öğretmek yetmez savunmak için önce yaşamalı sonra savunmalıdır. İnsanlar için en kolay yol anlatmaktır. Ne getirisi hesaplanır ne götürüsü sadece anlatılır ve savunulur. Acaba bu gerçekten cesurluğun cahillerde fütursuzca olması fikri midir?

İnsan o kadar acizdir ki; kendi nefsine karşı savunamazken, dünyaya fikirlerini empoze etmeye çalışıyor. Sizce bu ne kadar doğrudur? Ne yani bu 'anladıklarımı yapın ama yapıtlarımı yapmayın' demek değil midir?

İnsan en sıradan alışkanlıklarına veda edemezken 'sigara gibi' neden hala dünyaya hükmetmeye çalışır anlamam.

Savunmak; öğrenmek, yaşamak ve anlatmaktır. Bu denklemi bozmadan yaşamak dileğiyle..