Bu aralar çok sık dilimde ve zihnimde sürekli kendini tekrarlıyor, 'bazen her şeyi bilmek iyi değildir.'

Gerçekten iyi değil midir?

Yoksa her şeyi bilerek yaşamak en doğrusu olamaz mı?

Ben cevap veremedim, bazen gerçekten her şeyi bilmek iyi değilmiş, üzülmemeniz, yıkılmamanız, ayakta ve hayatta kalabilmeniz için her şeyi bilmeden yaşamalıymış insan...

Acaba???

Ya aptal aptal yaşarken diğer insanlar her şeyi biliyorda ardından yorum yapıp sürekli kulaklarını çınlatıyorsa, o zaman hala bilmemek iyi değildir sözü geçerli midir?

Karar veremedim. Hayat bazen yoruyor, incitiyor, kırıyor ve üzüyor. Hele gerçeklerin ve insanların gerçek yüzlerinin ortaya çıkması ve her şeyin bilinmesi gerçekten kaldırılması ağır bir yük oluyor insanların kalplerinde.

Günümüzde tekâmül sürecinin henüz çok başında olan çok fazla sayıda insan var. Tamamen bedenin emrinde kalmış kalbini ve vicdanını keşfedememiş bu varlıklar yüzünden hayat çekilmez oluyor.

Hiç şöyle başınızı kaldırıp çevrenizde koşuşturan canlılara baktınız mı? Tek yaptıkları yemek, içmek, seks ve savaş...

Bunların insan olmakla hiçbir bağlantısı yok, olamaz da.

Bu aralar çok takılıyor aklıma, bir orman ya da deniz kıyısında inzivaya çekilmek, televizyon yok, gazete dergi yok, telefon yok ve en önemlisi hayvanlıktan terfi edememiş insan yok...

Huzur, derin bir huzur duyar mıyım acaba?

Yoksa yine bildiğim ve gördüğüm acımasızlıklar aklıma takılıp beni oralarda da rahatsız eder mi?

İstanbul büyükşehir, büyük kaos küçük dünya, ve içinde barındırdığı güzellikler kadar çirkinlikler de var.

İnsan olmayı başarabilenler, çok fazla bir şey istemiyor aslında hayattan, sevgi, saygı, mutluluk ve en önemlisi huzur...

Bazen her şeyi görmek ve bilmek gerçekten iyi değildir.

Huzurun sağlığın ve mutluluğun için bilmemek daha hayırlı sanırım.