Üzülüyoruz. Dershaneler üzerinden yürütülen tartışmaları dinlemekten keyif almıyoruz.  Maalesef hangi kanalı açsak bu konuda bir tartışma programı var. Hangi gazeteyi alsak elimize, aynı konu. Konu hakkında yazı yazmayan köşe yazarı kalmadı sanki. Madem öyle, bir yazı da biz yazalım dedik.  Belki de geç kaldık.

Seviyoruz. Her ikisini de seviyoruz. Dünyanın dört bir tarafında Türk okullarının açılmasını sağlayan  Hocaefendiyi  ve  sevenlerini  seviyoruz. 11 yıldır ülkemizin kangren olmuş sorunlarının üstesinden gelen  başbakanımızı da seviyoruz. Sevdiğimiz iki insanın bu şekilde karşı karşıya gelmesine üzülüyoruz. Canımız yanıyor. İçimiz burkuluyor. Bitsin artık bu anlamsız kavga diyoruz.

Anlayamıyoruz. Olanları izliyor, bir anlam veremiyoruz. Bir an önce sona ermesi için dua etmekten  başka bir şey gelmiyor elimizden.

Komplo teorilerinden geçilmiyor. Onlara da itibar etmek istemiyoruz.

Ama bu kavgadan medet uman, el oğuşturanları da görmüyor değiliz. Mesela  Yılmaz Özdil, çok keyiflidir bu aralar. Bekir Coşkun'da öyle. Hele Emin Çölaşan'ın keyfine diyecek yoktur. Ulusal TV, Halk TV... Saymakla bitmez sevinenler.


Ne Hocaefendi'ye, ne de başbakana akıl verecek halimiz  yok. Hali pür melalimizi arz ettik. Sevenlerinizi  üzmeyin,  sevmeyenlerinizi  sevindirmeyin.