Şimdiye kadar her Engelliler Haftası'nda, ya da engelliler ile ilgili toplantılarda hep uzmanlar konuştu.

Bu günkü yazımda, Engelliler Haftası'nda zihinsel engelli çocuğu olan bir annenin,  sırasıyla Öğretmen Şükran Bilginer Eğitim Uygulama Okulu ile Özel Eğitim İş Uygulama Merkezi'nde eğitim gören çocuğu hakkındaki duygu ve düşüncelerini paylaşmak istiyorum. Bu anne,12 Ocak 2011'de kaydı yapılan ve 7 Şubat 2012 Salı günü saat 13,00'de TRT'de yayınlanan, yapımcılığını Saadet Bekâr ile Hatice Bülbül'ün yaptığı ' Biz de Varız' programında şunları söylemişti.

' Engelli velisiyim. 17 yaşında oğlum var. 12 yıldır burada.

Saadet Bekâr: ' Burada aldığınız eğitimle çok yol kat ettiniz mi? Gözlemlerinizi anlatır mısınız?' sorusuna velimiz;

'Yürümesi, kalkması, konuşması, yemesi içmesi... Her şekilde. Bir anne evde ne kadar çocuğuna ilgi gösteriyorsa burada daha fazla ilgi gösteriliyor. Dışarıdaki hayatı da görüyor çocuklar buraya gelince...

Okula ilk başladığında çocuğumla birlikte gelip gidiyordum. Ayrılmıyordu benden çocuğum. Sürekli benim ilgimi istiyordu. Karşıdakileri, yabancı diye kabul etmiyordu. Hep anne. Hep anne ilgisi istiyordu. Sonra öğretmenlerden, okuldan, okul müdürümüzden ilgi görünce okula alışmaya başladı. Okul müdürümüz Cemalettin Bey'in ilgisini unutamıyorum. Boncuk diye diye seviyordu oğlumu. Zaman içinde oğlum, seve seve okula gelmeye başladı. Benden önce kalkıyor sabahları. Okula gideceğim diye çok mutlu. Artık kendisi okula gidip geliyor. Çok mutlu okulda. Hem de çok mutlu. Beni hiç aramıyor. Servise bindiriyorum gidiyor.'

Saadet Bekâr: ' Şu anda 17 yaşına gelmiş oğlunuz neler yapabiliyor?'

' Buraya geldiğinde tek başına yemek yemesini dahi beceremiyordu. Tuvalet alışkanlığı kazandı. Tek başına kesmedir biçmedir yapamıyordu. Kas problemi var çocukta. İş yapamıyordu. Şimdi tek başına dilediği gibi kesebiliyor makasla.

Evde bir şey öğrenemez ki çocuk. Toplumu göremez ki... Dört duvarın arasında neler görecek. Dışarı çıktı mı bir çocuk çevreye bakar. İnsanlar varmış der. Okula geldi mi okuldaki çevreyi görür. Bir şeyler öğrenmeye çalışır. Diğer normal çocuklar gibi öğrenemez ama öğrenir sonuçta. Normal çocuk bir yılda öğrenirse o 10 yılda öğrenir. Yeter ki öğrensin.'

Saadet Bekar: ' Şimdi bir atölye kurulmasından söz ediliyor. Bu konuda ne düşünüyorsunuz?'

' Yapabilir çocuklar. Öğretilirse onu da yapabilirler. Hata da yapabilirler. Biz de hata yapabiliyoruz bir iş yaparken sağlıklı olduğumuz halde. Onlar öğretmenlerinin gözetiminde yaparsa bizim gibi yapabilir. Engel grupları içerisinde istihdam edilmesi en zor grup, zihinsel engelliler grubudur. Bu nedenle Manisa Organize Sanayi Bölgesinde Zorlu Holding Yönetim Kurulu Başkanı Ahmet Nazif Zorlu bir atölye kurma hazırlığına başladı.' ( Ne yazık ki Zorlu Holding Yönetim Kurulu Başkanı Ahmet Nazif Zorlu'nun zihinsel engelli öğrenciler için yapacağım dediği atölyeden hiçbir haber çıkmadı.)

Velimizin söyledikleri bunlar.

Ben de velimize ve velimiz durumunda olan tüm velilerimize özellikle annelerine sabır ve metanet diliyorum. Bu annelerin işi gerçekten çok zor.

Eğer bu çocuklar bu kadar beceriye sahip olabildilerse okulların yanında annelerinin fedakârlığını da unutmamak gerekir.

Kalın sağlıcakla.