Birbirimizi yemek için, elimizden ne gelirse yapıyoruz.

Bütün canlılar birbirleriyle, gül-bülbül misali geçinirken;

Bizler, hâlâ birbirimizle geçinemedik,

Hâlâ birbirimizle tehlikeli oyunlar oynuyoruz.

Bir türlü, ortayı bulmadık.

Bir türlü, orta yolda buluşamadık.

Bir türlü, asgarî müştereklerde anlaşamadık.

At gözlüğü takmış olarak, etrafımızı seyre dalmışız.

Yanımızda, yanı başımızda, ardamızda neler oluyor,

Ne söyleniyor, neler yapılıyor bir türlü göremiyoruz.

Ne olur artık, şu at gözlüklerini çıkarsak da...

Doğru yolda, orta yolda, asgari müştereklerde bir buluşsak...

Ne olur yani?

Ne kaybederiz?

*

Ortalık toz duman.

At izi, iti izine karışmış durumda.

Saman altından su yürütenleri saymıyorum bile...

Ortalıkta bir ateş var ki sormayın.

Siz ne kadar kor haline getirmeye çalışsanız da...

Bazılarının sürekli üflemesiyle, harlanmaya devam ediyor.

Küreselleşen dünyevi krizler,

Kaotik hale dönüşen laçkalaşmış insanî ilişkiler,

İnsanların birbirini sevmesine engel olmaktadır.

Zararı mı?..

Elbette hem kendimize, hem de çevremize.

*

Söylenenler mi?..

Yapılanlar mı?

Duyduklarımız mı?

Gördüklerimiz mi?

Hangisi önemli?

Hangisini dikkate alıyoruz?

Hangisine göre kararlar alıyoruz?

Hangisine göre kararlar veriyoruz?

Hangisi bizleri, ruh halimizi yansıtıyor?

Hiç düşündünüz mü?

Ne kadar ruhsuz olmuşuz, değil mi?

Hem de çokkk ruhsuz!

*

Çağdaş olduğunu söyleyen, düşünen, o kadar örümcek kafalılar var ki aramızda.

Kuş kadar beyni olmayanlar bile, dünyaya nizam vermeye çalışıyorlar.

Dünyaya kendileri hâlk etmiş gibi...

Çeki-düzen vermeye çalışıyorlar.

Yazık ama...

Çağdaş olmanın,

Nizam ve intizamı yönetmenin kıstasları ve ölçütleri bunlar olmaması gerekir.

Uyutuluyoruz...

Çünkü ciddiyet ve tutarlılık yok.

Şu suyu bulandırmak isteyenlerden,

Şu karanlıklardan medet umanlardan,

Nabza göre şerbet verenlerden, bir an önce kurtulmamız gerekiyor.

Girift ve flu bir hal!..

Yarın geç olabilir.